Πώς είναι να είσαι stand-up κωμικός στην Ινδία: Μια ματιά στη ζωή στα παρασκήνια
Αυτή η (stand-up κωμωδία) μοιάζει με το σωστό πράγμα και απλώς θα συνεχίσω να το κάνω. Θα συνεχίσω να προσπαθώ να γίνω καλύτερος, καλύτερος και καλύτερος και τελικά όταν κοιτάζω προς τα πάνω, ελπίζω ότι θα υπάρχουν άνθρωποι στις καρέκλες που δίνουν μια χαρά. - Μπιλ Μπιρ
Κάθισα σε ένα αμυδρό υπόγειο μπαρ και καφετέρια με την 17χρονη αδερφή μου, περιμένοντας να σηκωθώ στη σκηνή για πρώτη φορά. Από τεχνικής άποψης, δεν θα έπρεπε να είναι εκεί, αλλά το να φέρεις ένα κοινό είναι υποχρεωτικό στα περισσότερα ανοιχτά μικρόφωνα στη Βομβάη, οπότε εκεί ήταν όλοι ενθουσιασμένοι που ο κόσμος θα δει τελικά πόσο αστείο ήταν ο αδερφός της. Δεν θυμάμαι τίποτα που συνέβη μετά την κλήση του ονόματός μου, αλλά έχω μια ηχογράφηση που με κάνει να τσακίζω τα πρώτα 5 δευτερόλεπτα που το ακούω.
Το πρώτο ανοιχτό μικρόφωνο πήγε καλά, αλλά το επόμενο δεν το έκανε και μετά το επόμενο ήταν καταστροφή. Έτσι σκέφτηκα ότι το stand-up λειτούργησε, Παρατηρήστε τον κόσμο, θα έρθουν αστείες σκέψεις και, στη συνέχεια, απλώς αναφέρετέ τους με ακρίβεια! Απλός!
τρία φυτά που δεν είναι δηλητηριώδη κισσός
Ήμουν αρκετά αφελής για να σκεφτώ ότι το πρόβλημα ήταν στην παράδοσή μου και όχι στο υλικό. Ζήτησα ανατροφοδότηση από ένα έμπειρο κόμικ μετά το τρίτο ανοιχτό μικρόφωνο και μόνο τότε συνειδητοποίησα τι είχα κάνει. Είπε: Απλά συνεχίστε να γράφετε και να ανεβαίνετε στη σκηνή.
Με εντυπωσίασε εντελώς, περίμενε. Γραφή? Δεν έχω αρχίσει να γράφω στο KEEP. Νόμιζα ότι ήταν αστείο! Σκέφτηκα ότι ήμουν αστεία, αλλά Ξέρω ότι είμαι κακός συγγραφέας. Αν ήξερα ότι αυτό είχε καμία σχέση με το γράψιμο, δεν θα εγγραφούσα ποτέ για πρώτη φορά! Ήμουν τόσο ηλίθιος που σκέφτηκα ότι όλα όσα λέει ένας κωμικός στη σκηνή βασίζονται στην προσωπική εμπειρία και ότι είναι η αλήθεια. Εάν ακούσετε προσεκτικά, μπορείτε ακόμα να ακούσετε την ηχώ της έκρηξης της φυσαλίδας μου.
Αφήστε το Grind να αρχίσει
Κατάλαβα τότε ότι η συγγραφή αστείων είναι μια ενεργή διαδικασία και ότι η σκηνή είναι τα πάντα για ένα κόμικ. Έτσι, ακολούθησα τη μόνη συμβουλή που πήρα. Έμαθα για τη δομή του αστείου. Όλοι γνωρίζουν τη ρύθμιση και τη γραμμή διάτρησης, αλλά έμαθα ότι τα επαγγελματικά κόμικς «επισημαίνουν» τα αστεία τους. Καθιερώνουν ένα σενάριο στη ρύθμιση, το αναποδογυρίζουν στο κεφάλι του στη γραμμή διάτρησης και μετά για άλλη μια φορά στη γραμμή ετικετών. Έμαθα ότι μια γραμμή διάτρησης δεν χρειάζεται να παραδίδεται με τον ίδιο τρόπο που ήταν η εγκατάσταση και ότι θα μπορούσα να το παίξω αντ 'αυτού παίζοντας έναν χαρακτήρα που ζει στο σενάριο που δημιουργήθηκε από την εγκατάσταση μου. Καθώς έμαθα νέες πτυχές της δομής του αστείου, είδα το πεδίο των δημιουργικών δυνατοτήτων να διευρύνεται. Τότε το είδα στενό πίσω τη στιγμή που καθόμουν να γράψω αστεία. Είναι δύσκολο, φίλε!
Όσον αφορά το στάδιο, ξεκινώντας, είναι λιγοστό. Ήμουν ερεθισμένος κάνοντας το πολύ 2 'spot' (ένα χρονικό διάστημα 4-5 λεπτών σε ένα ανοιχτό μικρόφωνο ονομάζεται spot) το μήνα. Αυτήν τη στιγμή όμως, ακόμη και ένας ανοιχτός μικρόφωνο θα μπορούσε εύκολα να πάρει 3-4 παραστάσεις το μήνα σε πόλεις όπως η Βομβάη και η Μπανγκαλόρ. Με εκπλήσσει όταν βλέπω τα νεότερα κόμικς να ενεργούν σαν να έχουν δικαίωμα στη σκηνή γιατί υπάρχουν τόσα πολλά. Ο stand-up κωμικός Sonali Thakker με έδρα τη Βομβάη έχει μια συμβουλή, Χρησιμοποιήστε την εκτεταμένη σκηνή που είναι διαθέσιμη τώρα που δεν ήταν εκεί όταν ξεκίνησα. Είναι προνόμιο. Μόλις ένα αστείο γελάσει, αυτό δεν είναι το τέλος του - υπάρχει πάντα χώρος για περισσότερα γέλια. Μόλις νομίζετε ότι έχετε εξαντλήσει ένα θέμα, καθίστε λίγο περισσότερο, θα αξίζει τον χρόνο.
Λοιπόν, εδώ είναι η «πραγματική» διαδικασία συγγραφής αστείων όσο μπορώ να πω: Σχεδόν κάθε αστείο ξεκινά ως μισή ψημένη σκέψη. Δοκιμάζεται σε ανοιχτά μικρόφωνα και έπειτα το κόμικ καταλαβαίνει τι είναι το αστείο και πώς πρέπει να παραδοθεί. Και τα δύο είναι δημιουργικές επιλογές και δύο κόμικς μπορούν να πάρουν την ίδια σκέψη σε δύο εντελώς διαφορετικά μέρη. Μετά από πολλή σκέψη και επανεγγραφή, μια αόριστη, ριζοσπαστική σκέψη μετατρέπεται σε ένα τραγανό αστείο με ρυθμίσεις, punchline, tagline και act-out. Μερικοί δεν το γράφουν φυσικά, αλλά κάθε καλό κόμικ δίνει προσοχή στη δομή, τη συντομία, το χρονοδιάγραμμα, τον ρυθμό και την προφορά ενώ λένε ένα αστείο. Είναι ασφαλές να πούμε ότι το να γράφεις αστείο δεν είναι αστείο.
πώς να καρυκεύσετε ένα τηγάνι στη σόμπα
Δεν είναι μόνο το να γράφεις αστεία αστεία
Η πρόκληση, όπως συνειδητοποίησα γρήγορα, δεν ήταν αστεία αλλά αστεία με συνέπεια και αυθεντικότητα. Είναι πολύ εύκολο να πέσετε στην παγίδα της τεμπέλης γραφής. Ο τεμπέλης γραφής είναι όταν η προοπτική σας δεν φέρνει τίποτα νέο στο τραπέζι. Ο καθένας μπορεί να κατεβεί από ένα Uber και να κάνει αστεία σχετικά με το ότι ο σταθμός Dadar είναι γεμάτος, το παίρνουμε, είναι γεμάτο, ο σταθμός Dadar είναι το απόλυτο χειρότερο, αλλά δεν είναι πλέον ένα νέο θέμα για το χιούμορ.
Αυτό με φέρνει στο καλύτερο κομμάτι απλών συμβουλών που πήρα από τον stand-up κόμικ Kanan Gill, ο οποίος είπε, το ταξίδι καθενός είναι διαφορετικό, οπότε η μόνη πραγματική μου συμβουλή είναι να παρακολουθώ όσο το δυνατόν περισσότερη κωμωδία και να προσπαθώ να καταλάβω γιατί πιστεύεις ότι τα πράγματα είναι αστεία.
γιατί ο Χαλκ έριξε το θώρακα
Κάθε κόμικ πρέπει να γίνει γνώστης της κωμωδίας για να γνωρίζει τι έχει ήδη γίνει και για να δει την ποιότητα της σκέψης που γελάει. Δεν πρόκειται μόνο για αστεία, τα γέλια πρέπει να κερδίζονται μαζί με τον σεβασμό των συνομηλίκων σας γράφοντας ειλικρινές και πρωτότυπο περιεχόμενο. Έχοντας αυτό υπόψη, άρχισα να γράφω αστεία. Στη συνέχεια, μετά από λίγους μήνες «δεξαμενής» (η δεξαμενή είναι όταν τα αστεία σας δεν γελούν, πιθανότατα θα πρέπει να σταματήσετε να τα λέτε αστεία εκείνο το σημείο), το πιο απροσδόκητο πράγμα συνέβη - σκότωσα.
Η δολοφονία είναι όταν έχετε τον πλήρη έλεγχο του κοινού σας. Είναι όταν είστε στην κορυφή του παιχνιδιού σας και το κοινό βρυχάται με γέλιο. Είστε εντελώς στη στιγμή, έτσι ο συγχρονισμός σας γίνεται άψογος και παίρνετε ένα χειροκρότημα μετά από κάθε αστείο. Αυτή είναι η αίσθηση ότι κάθε κόμικ κυνηγάει όταν κάνει δεξαμενή ή όταν κάνει το σετ για 2 άτομα, επειδή όλοι οι άλλοι στο μπαρ είναι απασχολημένοι να μιλούν μεταξύ τους. Κάθε ντροπιαστική δεξαμενή αξίζει αμέσως όταν σκοτώνετε. Και τότε το πιο απροσδόκητο πράγμα συμβαίνει στην επόμενη συναυλία - το tank
Γιατί το κάνω αυτό; Φάση
Κάθε stand-up συμφωνεί ότι την πρώτη φορά που γελούσαν στη σκηνή, ήξεραν ότι ήταν αδύνατο να σταματήσουν. Πολλά διάσημα κόμικς το εξισώνουν με τον εθισμό στα ναρκωτικά. Είναι πάντα, γιατί το κάνω αυτό; και ποτέ, γιατί δεν σταματάω να το κάνω αυτό;
υπνόσακος 0 βαθμού
Γιατί το κάνω αυτό; είχα μια απλή απάντηση όταν ξεκίνησα, γιατί είμαι πολύ τεμπέλης για να κάνω οτιδήποτε άλλο. Αλλά αφού βιώσετε το χρόνο και την προσπάθεια που χρειάζεται για να γράψετε ένα αστείο, αυτή η απάντηση χάνει νόημα. Εάν το κάνετε αυτό μόνο για να κάνετε τους ανθρώπους να γελούν ή για φήμη, δεν θα καταβάλλετε προσπάθεια για τη σύνταξη προσωπικού ή διακριτικού περιεχομένου, δηλαδή, δεν θα αναλάβετε ποτέ κανένα ρίσκο.
Αναζήτησα τη συμβουλή του κωμικού Anirban Dasgupta και είπε: Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να κάνω stand-up λόγω του τρόπου με τον οποίο διαμορφώνεται η βιομηχανία, τόσες πολλές ευκαιρίες και επίσης το γεγονός ότι η καριέρα σας είναι στα χέρια σας μέσω των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης . Δεν χρειάζεται να εξαρτάται από άλλους που συμβαίνουν ακόμα σε πιο συμβατικούς χώρους ψυχαγωγίας όπως το Bollywood. Ωστόσο, ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να σεβαστείτε αυτήν τη μορφή τέχνης και να ανεβάσετε βίντεο μόνο μετά από χρόνια στίλβωσης και κατανόησης του υλικού σας. Βλέπω ότι πολλά νέα κόμικς δέχονται πίεση από την κυκλοφορία υλικού και το βλέπω ως ένα παιχνίδι likes και μετοχών που θα είναι αντιπαραγωγικό. Έτσι θα ήταν η πρότασή μου ... απλά κάντε κωμωδία για τους σωστούς λόγους.
Η απάντηση
Η απάντηση κάθε καλού κόμικ στο γιατί το κάνω αυτό; είναι ουσιαστικά το ίδιο, θέλουν να συνεισφέρουν στην καλλιτεχνική φόρμα και ο μόνος τρόπος να κάνετε μια πραγματική συνεισφορά είναι να το κάνετε με τους δικούς σας όρους, μιλώντας για πράγματα που σας ενδιαφέρουν.
Το stand-up είναι τόσο απλό και τόσο περίπλοκο όσο το να σηκώνεται στη σκηνή και να κάνει τους ανθρώπους να γελούν. Το ταξίδι ενός stand-up κόμικς δεν τελειώνει με δεξαμενή, ούτε ξεκινά με θανάτωση. Απλά πρέπει να είστε συγχρονισμένοι με τον κύκλο απελπισίας-ευφορίας που δημιουργείται αποτυχία και επιτυχία. Δεν είναι ένας διαγωνισμός όπου εκατομμύρια αναζητούν περιορισμένα σημεία. Υπάρχει χώρος για τόσες πολλές νέες προσωπικότητες και ιδέες. Αν λοιπόν αρχίζετε να κάνετε κωμωδία και αισθάνεστε ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος της σήραγγας, απλώς θυμηθείτε, γιατί δεν υπάρχει σήραγγα - υπάρχει ένα ταξίδι και είστε ο μόνος με τον φακό. Φωτίστε τον εαυτό σας και απολαύστε το φως. Αυτός είναι ένας αισιόδοξος κωμικός της Βομβάης, ξεκινώντας.
(Εικόνες μόνο για αναπαραστατικούς σκοπούς.)
Τι πιστεύετε για αυτό?
Ξεκινήστε μια συνομιλία, όχι φωτιά. Δημοσίευση με καλοσύνη.
Αναρτήστε Σχόλιο
