«Πιστέψτε στον εαυτό σας»: Η ιστορία του Cliff Devries από την παράλυση έως την κατάδυση στα γενέθλιά του είναι εμπνευσμένη
Η Cliff Devries έχει μια από τις πιο εμπνευσμένες ιστορίες για τις οποίες ο αθλητικός κόσμος έχει ακούσει ποτέ.
Η ιστορία ενός εξαιρετικά ταλαντούχου, αυτοπεποίθηση νεαρού άνδρα που μπήκε σε ένα από τα πιο γνωστά εκπαιδευτικά ιδρύματα στον κόσμο. Η ιστορία της αργής απώλειας της ικανότητάς του να κάνει το είδος των πραγμάτων που μπορούσε. Η ιστορία της χειρουργικής επέμβασης, της αντιμετώπισης επιπλοκών και της απώλειας όλων των κινητικών του λειτουργιών. Η ιστορία της επιστροφής από όλα αυτά.
Ο Devries άρχισε να καταδύεται όταν ήταν στην πρωτοχρονιά του Rush-Henrietta Senior High School στη Νέα Υόρκη και γρήγορα ανακάλυψε ότι ήταν πραγματικά καλός σε αυτό. Είχε το σώμα ενός επαγγελματία κολυμβητή για να ακολουθήσει την κομψότητα που απαιτείται για το άθλημα. Η λαμπρότητα του στα νερά του έδωσε επίσης υποτροφία στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι.
© Democrat and Chronicle
Μέχρι τώρα, είχε αποφασίσει ότι θα προσπαθούσε να προκριθεί στοΟλυμπιακοί και ίσως ακόμη και να κερδίσει ένα μετάλλιο για τη χώρα του. Ωστόσο, το όνειρο συνέχισε να είναι ακριβώς αυτό - ένα όνειρο.
Ενώ προσπαθούσε όλο και πιο δύσκολες ρουτίνες κατάδυσης, ο Devries σύντομα άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο ώμος του δεν ήταν τόσο δυνατός όσο κάποτε.
Άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα, αλλά τότε ο ώμος μου άρχισε να γίνεται πολύ αδύναμος και δεν ήμουν πλέον σε θέση να κάνω τις καταδυτικές δεξιότητες, είπε, σύμφωνα με άρθρο του Δημοσιογράφου .
© ESPN E60
Ανίκανος να αποδώσει, έχασε σύντομα την υποτροφία του και έπρεπε να μετακομίσει και άρχισε να ζει με την αδερφή του στη Γιούτα.
Όταν άρχισε να ανακαλύπτει την ανωμαλία των ώμων του, ο Devries πήγε στους γιατρούς με τη σκέψη ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα τσίμπημα νεύρου, κάτι που πολλοί αθλητές υποφέρουν από καιρό σε καιρό. Αλλά όταν ρώτησε τους γιατρούς πώς έρχεται η μαγνητική τομογραφία, είδε την στοιχειωμένη έκφραση στα πρόσωπά τους και αμέσως ήξερε ότι το πρόβλημα ήταν πολύ μεγαλύτερο από ένα απλώς νευρικό.
Το 1995, μετά το τεστ, οι γονείς του Devries έπρεπε να του δώσουν τις πιο ειδυλλιακές ειδήσεις.
Είπαν, «Cliff, θα πεθάνεις. Έχετε έναν μεγάλο όγκο στον νωτιαίο μυελό σας », θυμάται. Πήρε την ανάσα από μένα ... Όλα αυτά τα σχέδια ενός μέλλοντος, μιας οικογένειας - όλα εξαφανίστηκαν. Ήταν εντερικό.
© ESPN E60
Στην ανάγκη χειρουργικής επέμβασης, ο Devries ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη, όπου το ιατρικό προσωπικό του εργάστηκε για 13 ώρες κατ 'ευθείαν. Ήταν σίγουροι ότι είχαν πάρει πάνω από το 90% του όγκου του. Ωστόσο, η επιχείρηση δεν πήγε τόσο ομαλά όσο είχαν προγραμματίσει.
Ο Devries εξήγησε, έχασαν όλο τον εξοπλισμό. Δεν ξέρουν αν πέθανα ή αν ήταν αστοχία του εξοπλισμού, αλλά για μικρό χρονικό διάστημα δεν μου είχαν σημάδια ζωής ».
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, τέθηκε σε αναπνευστήρα για μερικές ημέρες. Ήταν κριτικός και έπρεπε να κρατηθεί στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Λίγες εβδομάδες αργότερα, μεταφέρθηκε στο Strong Memorial Hospital, αλλά σε αυτό το σημείο, η Devries είχε χάσει όλες τις κινητικές λειτουργίες με πλήρη παράλυση από το λαιμό προς τα κάτω.
© ESPN E60
Ξεχάστε την κατάδυση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για το Devries, η μετακίνηση με ένα δάχτυλο είχε γίνει τρομακτικό έργο. Υπήρξαν στιγμές όπου, ναι, ήθελα να πεθάνω, είπε.
πώς να διαβάσετε topo γραμμές
Ενώ όλα τα σωματικά που τον έκαναν κορυφαίο αθλητή κατά τη διάρκεια των πρωταθλημάτων του τον είχαν αφήσει, αυτό που δεν τον άφησε ήταν η ψυχική του αποφασιστικότητα. Η έντονη ηρεμία ενός αθλητή είναι η ίδια η ρίζα της επιτυχίας ή της αποτυχίας τους και οι Devries ήθελαν να πετύχουν.
Αναζήτησε θεραπεία για χρόνια. Οι συνεδρίες ήταν δύσκολες, εξαντλητικές και πολύ απαιτητικές. Μια συνεδρία θα εξαντλούσε τον άνδρα για το υπόλοιπο της ημέρας, μόνο για να προσπαθήσει να κάνει τα ίδια πράγματα σύντομα. Αλλά τελικά, κατάφερε να πάρει κάποια απάντηση από το σώμα του.
© Εμπνεύστε περισσότερα
Όταν άρχισα πραγματικά να βλέπω την πρόοδο ήταν όταν με έβγαλαν από τα φάρμακα, από τα παυσίπονα, τα αντικαταθλιπτικά, τα αραιωτικά του αίματος - όλα αυτά ... Οι μύες μου άρχισαν να αισθάνονται καλύτερα άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, είπε.
Σηκώθηκε μόνος του μέσα σε έξι μήνες. Έκανε μερικά βήματα μετά από ένα χρόνο. Περπάτησε με καλάμι σε δύο χρόνια και μέχρι τον Ιανουάριο του 2019, ήταν σε θέση να περπατήσει περισσότερο από ένα χιλιόμετρο με μία κίνηση.
Ακόμα συνδεδεμένος με τις καταδύσεις, ο Devries ήθελε να κάνει λίγο για να δώσει πίσω στο άθλημα. Έκανε αίτηση για τη θέση του προπονητή κατάδυσης στο γυμνάσιο του και έδειξαν τη μέγιστη υποστήριξή τους και τον προσέλαβαν.
© Δημοσιογράφος
Η διδασκαλία των νέων και ταλαντούχων μαθητών από την πισίνα έγινε το νέο του πάθος και του άρεσε να το κάνει.
Ωστόσο, σε ένα ESPN Ε60 επεισόδιο, ο πρώην δύτης εξέφρασε τη λύπη του βλέποντας τους άλλους να μπαίνουν στο σκάφος και να βουτήξουν. Είπε ότι ήθελε να βιώσει πώς ένιωσε, η βιασύνη του μισού δευτερολέπτου στον αέρα προτού έρθεις σε επαφή με το νερό, ήθελε να το νιώσει ξανά.
Και έτσι, στα 46α γενέθλιά του, στις 30 Οκτωβρίου 2019, φόρεσε τους κορμούς κολύμβησης, περπατούσε στην κατάδυση, ανέβηκε στη σκάλα, μπήκε στην άκρη της σανίδας και μόλις… πήδηξε.
Δεν πρόκειται να βρεις πολλή ομορφιά σε αυτό που κάνω, αλλά είναι πολύ σκληρή δουλειά, είναι πολλά συναισθήματα και όλα μπαίνουν σε μια πτώση μισού δευτερολέπτου στο νερό, είπε.
Πώς ξέρετε το όριό σας; Τι μας λέει «δεν μπορείτε να κάνετε περισσότερα από αυτό»; Τι να σας εμποδίσει να ξεπεράσετε όλα τα εμπόδια στο δρόμο σας και να πάρετε ό, τι θέλετε Κοιτάζετε την ιστορία του Cliff Devries και αναρωτιέστε αυτό.
Τι πιστεύετε για αυτό?
Ξεκινήστε μια συνομιλία, όχι μια φωτιά. Δημοσίευση με καλοσύνη.
Αναρτήστε Σχόλιο
