Από την τριλογία «The Dark Knight» στο «The Godfather», 21 από τα καλύτερα σκορ ταινιών όλων των εποχών
Το έτος ήταν το 2006.
Καθώς κάθισα γράφοντας τις τελικές μου εξετάσεις για την Τάξη VI, η ακόλουθη ερώτηση εμφανίστηκε στο χαρτί:
Η μουσική είναι μια γλώσσα που ξεπερνά όλα τα όρια. Επεξεργάζομαι.
Ήμουν ήδη προετοιμασμένος για μια τέτοια ερώτηση (έχοντας τρυπήσει τα αυτιά μας από τον δάσκαλό μας με το ίδιο αποτέλεσμα), άρχισα να γράφω την καλογραμμένη απάντηση που είχα σφυρηλατήσει τις τελευταίες ημέρες.
Στην ηλικία των 11, δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει το βάθος των εύγλωττων λέξεων του William Wordsworth για να καθορίσει ένα τραγούδι που άκουσε ένα κορίτσι να τραγουδάει με μια άφθονη φωνή σε μια γλώσσα που δεν κατάλαβε.
Ίσως όπως ο κ. Wordsworth που δεν μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει το τραγούδι στο «The Solitary Reaper», η έκδοση του 2006 δεν μπόρεσε επίσης να κατανοήσει την πολυπλοκότητα της μουσικής.
Δεκατρία χρόνια αργότερα, μπορώ να πω ότι κατάλαβα το πραγματικό νόημα της ερώτησης.
Η μουσική είναι παντού, απλά πρέπει να την αντιληφθείτε:
Πουλιά που κλαίνε, το δείπνο της αγοράς, τηλεοπτικές εκπομπές, ταινίες, το σκασμένο σκάφος, το ρυθμικό τσίμπημα του ρολογιού, το απαλό χτύπημα της καρδιάς κάποιου.
Ανακάλυψα ότι το αγαπημένο μου είδος μουσικής ήταν αυτό που θα μπορούσατε να ξεχάσετε, όπως το σκορ μιας ταινίας, η αιθέρια ορχήστρα που σας ξεπερνά σε ένα μέρος όπου μπορείτε να αρχίσετε να οραματίζεστε τη μουσική.
Εσείς και η μουσική γίνετε ένα, οι νότες φαίνεται να υλοποιούνται μπροστά σας, να σας θεραπεύουν. Η κακοφωνία του κόσμου ξεχνά.
Υπάρχει μια συναρπαστική γοητεία σε αυτές τις βαθμολογίες που δεν είναι απλώς θεματοφύλακες για την ταινία.
Τα σκορ της ταινίας αποτελούν παράδειγμα και ανυψώνουν σημαντικές στιγμές της ζωής του πρωταγωνιστή, είτε ο Μπάτμαν φοράει το κοστούμι του για πρώτη φορά, είτε η Νίνα τελικά μετατρέπεται στον Μαύρο Κύκνο, είτε η Ροζ βρίσκοντας αγάπη με τον Τζακ, ή ο Φρόντο νικώντας τον Γκόλουμ μια για πάντα.
Έτσι, ειδικά για εσάς, ακολουθεί μια λίστα με 21 καλύτερα σκορ ταινιών όλων των εποχών:
1. Η τριλογία του Dark Knight (2005-2012):
Το γεγονός ότι ο Hans Zimmer είναι εξαιρετικό μουσικό θαύμα δεν είναι μυστικό.
Και ότι το μουσικό του σκορ για ταινίες είναι παραδεισένιο είναι τόσο ασήμαντο όσο λένε: ο Ήλιος ανατέλλει στην Ανατολή.
Με τόνους Goth, ο κ. Zimmer, μαζί με τον James Newton Howard, κάνει τον Batman να ζωντανεύει στο μυαλό μας με την έντονη βαθμολογία των τριών ταινιών, σε αυτήν την εκ νέου φαντασία του Batman ως αντι-ήρωα του Christopher Nolan, με πρωταγωνιστή τον Christian Bale. (Η Αγία Τριάδα των Ταινιών: Nolan, Bale και Zimmer).
Η μουσική έχει δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να σας συνδέει με τον Μπάτμαν όπως ποτέ πριν από τη μουσική που ενσαρκώνει τη σύγκρουση που αντιμετωπίζει ο Μπρους, το δίλημμα του Μπάτμαν και τις επιλογές που πρέπει να κάνει. Ακούγοντας το αντηχεί ένα εξαιρετικά δυνατό συναίσθημα μέσα.
Είτε πρόκειται για μια καταιγίδα, με τον απειλητικό, δυσοίωνο τόνο του. Ή το απόκοσμο γιατί τόσο σοβαρό ;. Η ισχυρή άνοδος που ξυπνά ένα μέρος της ψυχής σας.
go girl θηλυκό συσκευή ούρησης walmart
Να μην ξεχνάμε την ψαλμίδα του Μπάιν. Ανατριχίλες!
Ένα σκορ που θα σας στοιχειώσει ακόμη και αφού έχετε τελειώσει την παρακολούθηση των ταινιών. Και αυτή είναι η λαμπρότητα του Χανς Ζίμερ.
2. Αίσθηση και ευαισθησία (1995):
Εκτός από το να είναι μια θαυμάσια ταινία από μόνη της, αυτό το αριστούργημα που γράφτηκε από την Έμμα Τόμπσον του μυθιστορήματος της Jane Austen, σε σκηνοθεσία του Ang Lee, με ένα εξαιρετικά ταλαντούχο σύνολο του καστ έχει ένα από τα πιο ψυχολογικά σκορ όλων των εποχών.
Η ιδιοφυΐα του Patrick Doyle λάμπει μέσα από τη μελωδική συμφωνία ολόκληρου του soundtrack, προσελκύοντας τον θεατή (και τον ακροατή) να συσχετιστεί με τους αγώνες των χαρακτήρων, είτε την χαμένη αγάπη της Marianne (Miss Gray) είτε την ηλικία της (Weep You No More Sad / Το Dreame), ή η πρόβλεψη να συναντηθεί ο μνηστήρας της (ο κ. Willoughby) ή οι περίπατοι της Elinor στους κήπους με τον Edward (το αγαπημένο του πατέρα μου).
Υποψήφια για Όσκαρ για το Καλύτερο Πρωτότυπο Σκορ, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αξίζει τον έπαινο που έχει τον τρόπο που αλλάζει από μια ονειρική φαντασία σε μια ώριμη κομψότητα, σε μια πιο σοβαρή απόδοση καθώς η ταινία εξελίσσεται είναι υπέροχα απερίγραπτη.
Με μια κλασική βάση, η μουσική σας μεταφέρει στην ύπαιθρο της Αγγλίας, καθώς η Elinor και η Marianne περιηγούνται στις φρικαλεότητες της ελίτ της αγγλικής κοινωνικής ζωής.
3. Beetlejuice (1988):
Παράξενο, απόκοσμο και τέλειο για μια ανόητη ταινία με εκκεντρικούς χαρακτήρες. Με τον Tim Burton ως σκηνοθέτη, ξέρετε ότι πρόκειται να είναι μια τρελή χαρά. Προσθέστε σε αυτόν τον μουσικό εγκέφαλο του Danny Elfman, και είναι το καλύτερο και των δύο κόσμων.
Ιδιόμορφο, με ένα calypso vibe, το οποίο αναπαράγει τέλεια την τρέλα στην οθόνη, θα σας κάνει να χορέψετε στον ιδιότροπο ρυθμό του!
4. Τιτανικός (1997):
Επειδή οι «καρδιές μας θα συνεχίσουν» μέχρι την αιωνιότητα!
Η ρομαντική προσωποποίηση, το σκορ του James Cameron για το μεγαλείο του θρυλικού συνθέτη Τζέιμς Χόρνερ είναι ο λόγος για τον οποίο το «Τιτανικό» σε κάνει να πιστεύεις στην αγάπη. Βασισμένο σε απαλές χορδές, βιολιά και πιάνο, το σκορ έχει μια αιθέρια ομορφιά.
Ένα υπέροχο σκορ που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι στον παράδεισο, είτε πρόκειται για το ρομαντικό τριαντάφυλλο που παίζει όταν ο Τζακ βλέπει τη Ρόουζ για πρώτη φορά (και μοιάζει σε όλη τη διάρκεια), τα ταξίδια του από το Never An Absolution ή τις αναζωογονητικές νότες του Σαουθάμπτον.
Καθώς η ιστορία κινείται προς τα εμπρός, το αίσθημα έκπληξης και χαράς του σκορ διαμορφώνεται από τον σκοτεινό Θάνατο του Τιτανικού, ένα θλιβερό κουράγιο όταν το πλοίο συναντά την επικίνδυνη μοίρα του.
Η καρδιά μου σπάει πάντα όταν η ορχήστρα παίζει πλησιέστερα στον Θεό μου ενώ ο συγκάτοικος, Wallace Hartley, συνεχίζει γενναία να παίζει, ενώ ξέρει τι μένει μπροστά.
Για να μην αναφέρουμε το My Heart Will Go On από την Céline Dion που ήταν ερωτικός ύμνος από την κυκλοφορία της ταινίας.
5. Η τριλογία του Λόρδου των Δαχτυλιδιών (2001-2003):
Μόνο μια λέξη: Θαυμάσια!
Ένα πραγματικά υπέροχο σκορ από τον συνθέτη της μουσικής, ο Howard Shore, ο οποίος δημιούργησε ένα σκορ τόσο έξυπνο και για τις τρεις ταινίες που δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με άλλη.
Η μουσική είναι προσωποποιημένη με φαντασία, υπάρχουν περίπου 100 ειδικά επεξεργασμένα leitmotif που συνεχίζουν να αλλάζουν σε τονισμό και το ρυθμό.
Αυτό που είναι ακόμα πιο συναρπαστικό είναι ότι κάθε θέμα αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη κουλτούρα της Μέσης Γης, σκεφτείτε το!
Με πάνω από τέσσερα χρόνια διεξαγωγής, γραφής, σύνθεσης και ενορχήστρωσης, αυτή η περίπλοκη, σαρωτική βαθμολογία είναι μια εργασία του παιδιού αγάπης του Shore's love με μουσική. Επιπλέον, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αποτελέσματα όλων των εποχών σε σχέση με το μήκος του, σολίστ, όργανα, μεταξύ άλλων χαρακτηριστικών.
Με τον λειτουργικό ήχο και την απαρχαιωμένη αίσθηση, η ακρόαση του σκορ είναι μια απόλαυση από μόνη της.
Ένα άλλο συναρπαστικό πράγμα για το σκορ είναι η απόχρωση του: δεν αντικατοπτρίζει μόνο τη σκηνή ή δεν προτείνει μόνο τη διάθεση, λέει μια ιστορία, αφηγείται το δράμα που κρύβεται στη σκηνή.
Εάν αυτό δεν είναι δημιουργική λαμπρότητα, δεν το κάνω!
6. Πρωινό στο Tiffany's (1961):
Εάν δεν ήταν αρκετά διάσημο για την εμβληματική του μόδα, ευγενική προσφορά της Holly Golightly της Audrey Hepburn, η μουσική είναι ένα άλλο φτερό στο καπάκι αυτής της όμορφης, όμορφης ταινίας.
Το μελωδικό σκορ του Henry Mancini είναι μια ρομαντική πολυτέλεια που σε κάνει να ερωτευτείς τη στιγμή που θα το ακούσεις. Το προσωπικό μου αγαπημένο θα πρέπει να είναι το Moon River (με στίχους του Johnny Mercer), ειδικά το Audrey Hepburn croons καθμένος στο μπαλκόνι.
Η εναρκτήρια σκηνή όπου παίζει ένα οργανικό Moon River, σας κάνει να νιώσετε ένα παράξενο μείγμα συναισθημάτων καθώς ο Χόλι βγαίνει από μια καμπίνα, με έναν καφέ και έναν Δανό. (Όλα χαλάζι Blake Edwards!)
Κοιτάζοντας από καιρό το κολιέ που εκτίθεται στη βιτρίνα της Tiffany, χτυπώντας τεμπέλης στη Δανία, η Holly Golightly σηματοδοτεί όλους μας να σκεφτόμαστε τις επιθυμίες μας.
7. Star Wars: Επεισόδιο IV: Μια νέα ελπίδα (1977):
Εικονικό!
Ποιος δεν έχει ακούσει αυτό το θρυλικό σκορ; Ένα σκορ που δίνει κυριολεκτικά μια νέα ελπίδα.
Το αριστούργημα του Τζωρτζ Λούκας, που γράφτηκε από τον συνθέτη Τζον Ουίλιαμς, είναι μια ταινία που είναι συνώνυμη με την επανάσταση της επιστημονικής φαντασίας στον κινηματογράφο. Αλλά το μουσικό του θέμα είναι εξίσου υπέροχο με την ταινία ένας ήχος που σας κάνει να γεμίζετε με νοσταλγία και ελπίδα.
8. Μονομάχος (2000):
Η κλασική ταινία του Ridley Scott έχει εξαιρετικά ισχυρό σκορ που σε κάνει να νιώθεις σαν να μπήκες στη δράση του Κολοσσαίου στη Ρώμη.
Μια άλλη από τις δημιουργίες του Hans Zimmer, με φωνητικά από τη Lisa Gerrard, η μουσική ενσωματώνει τους αγώνες του Maximus. Η μουσική είναι δεμένη με ηρωισμό, με το σκορ να εκθέτει τις γενναίες προσπάθειες του Μάξιμου καθώς παλεύει ως μονομάχος στην Αρχαία Ρώμη.
Το Elysium έχει μια διεισδυτική αίσθηση που αγγίζει την καρδιά σας με έναν έντονα προσωπικό τρόπο.
9. Λόρενς της Αραβίας (1962):
Μια επική ταινία με πρωταγωνιστή τον Peter O'Toole, σε σκηνοθεσία του David Lean, βασισμένο σε έναν από τους ιστορικούς του παιχνιδιού, Τ.Ε. Λαυρέντιος.
Το κύριο θέμα έχει μυστικιστική ποιότητα γι 'αυτό ένα μείγμα μουσικής Arabian Night-esque, δυτικών ατμών και στρατιωτικής μουσικής. Η μουσική ιδιοφυΐα του Maurice Jarre λάμπει σε όλη τη βαθμολογία.
Σας κάνει να αισθάνεστε ότι έχετε ταξιδέψει στις αμμώδεις ερήμους της Μέσης Ανατολής που μπορείτε να φανταστείτε τους αμμόλοφους, τις καμήλες, τα τροχόσπιτα. Ουσιαστικά, αντικατοπτρίζει την πλοκή της ταινίας: τη σύγκρουση μεταξύ των Οθωμανών Τούρκων και των νομαδικών αραβικών φυλών (καθοδηγούμενη από τον T.E. Lawrence) που οδήγησε σε έναν αντάρτικο πόλεμο κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Όχι μόνο η μουσική ακούγεται υπέροχη, με την υψηλή δυνατή άνθηση ποιότητα, αλλά είναι επίσης οπτικά ελκυστική και ταιριάζει απόλυτα με τη σκηνή στην οθόνη: την κυλιόμενη κίνηση των τροχόσπιτων με χαλαρό ρυθμό, τραβηγμένη από καμήλες, κατά μήκος της ερήμου . Η υποκείμενη γραμμή μπάσων ενισχύει μόνο το αποτέλεσμα. Η μουσική ντέφι σε μέρη των επαναλήψεων του σκορ προσθέτει στην εξωτική γοητεία της Μέσης Ανατολής.
10. Επιστροφή στο Μέλλον (1985):
Μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας του χρόνου ταξιδιού όλων των εποχών, το κύριο θέμα «Επιστροφή στο Μέλλον» αντανακλά μια περιπετειώδη, φουτουριστική ατμόσφαιρα.
Σε σκηνοθεσία Robert Zemeckis, το 'Back to the Future' είναι μια από τις πιο διάσημες ταινίες της δεκαετίας του '80, σηματοδοτώντας τη δεύτερη από πολλές συνεργασίες μεταξύ του Robert Zemeckis και του Alan Silvestri (που θα γινόταν ένας από τους πιο επιφανείς συνθέτες της εποχής) ).
Το fanfare είναι ίσως το πιο αναγνωρισμένο θέμα ταινιών ακριβώς το σωστό ποσό ηρωικό και περίεργο! Επίσης, το soundtrack έχει πολύτιμους λίθους όπως το The Power of Love (από τον Huey Lewis and the News) και τον Johnny B. Goode (από τον Chuck Berry), που δημιουργούν μόνα τους τραγούδια!
Όλοι στο DeLorean!
11. Ο Νονός (1972):
Τα πάντα για το 'The Godfather' είναι επικά: το μυθιστόρημα, οι ταινίες και η μουσική.
Η κορώνα του Francis Ford Coppola σημείωσε ο Ιταλός συνθέτης Nino Rota, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το θρυλικό «The Godfather Waltz».
Δανεισμένος από την ταινία του, 'Fortunella', ο Nino ανέβασε την ιταλική αίσθηση της μουσικής στο 'The Godfather', καταγράφοντας την ατυχία των χαρακτήρων προκαλώντας έτσι μια τραγική ατμόσφαιρα στο σκορ.
Το «The Godfather Waltz» και το «Love Theme from The Godfather» αποτελούν απόδειξη του προηγούμενου γεγονότος και της επινοητικότητας της μουσικής επιδεξιότητας του Nino Rota. Το 'The Pickup' καταγράφει το θέμα του γκάνγκστερ της ταινίας με την έντονη, δυσοίωνη αίσθηση.
12. Χάρι Πότερ (Οι πρώτες τρεις ταινίες) (2001-2004):
Μαγικό, μυστηριώδες και στοιχειωμένο.
Μια διαδρομή κάτω από τη μνήμη με αυτό το στολίδι της βαθμολογίας, που συντάχθηκε από τον John Williams.
Το «Hedwig's Theme» είναι πάντα ένα δακρυγόνο, με τις έντονες νότες του να μοιάζουν με τη μοναξιά του Χάρι που σιγά σιγά μετατρέπεται σε εύθυμη, ανυψωμένη μελωδία που αντανακλά την είσοδο του Χάρι στον μαγικό κόσμο.
Θα κλαίω όταν το ακούω; Πάντα.
13. Εκδικητές: Endgame (2019):
Μια αρκετά νέα ταινία στη λίστα, αλλά είναι πολύτιμη για την ανδρεία του Alan Silvestri ως συνθέτη που μπορεί να ασκήσει μαγεία με το μπαστούνι του αγωγού (το προσωπικό του Mjölnir, αν θέλετε), το soundtrack αυτής της ταινίας έχει ξεπεράσει τους προκατόχους του, διατηρώντας παράλληλα την νοσταλγία ανέπαφη.
Σοβαρό, ισχυρό και έντονο, η μουσική θέτει τον τέλειο τόνο για το φινάλε του Avengers franchise. Είτε πρόκειται για την πολεμική ακολουθία, ο Captain America ανυψώνει τελικά το Mjölnir, την εμφάνιση των ηρώων που έμειναν πίσω (Portals) ή το τελικό Snap (The Real Hero), το σκορ καταφέρνει να σας τραβήξει.
Το 'Ό, τι παίρνει' σε αγγίζει με τρόπους που δεν μπορούσες να φανταστείς, σε κάνει να νοσταλγείς για τις θυσίες που έχουν κάνει όλοι οι Εκδικητές για να φτάσουν εδώ.
Το προσωπικό μου αγαπημένο είναι το τζαζ 'It's Been A Long, Long Time' του Χάρι Τζέιμς (τραγουδείται από τον Κίτυ Κάλλεν) που παίζει καθώς τελειώνει η ταινία Ένας τόσο όμορφος τρόπος να πείτε αντίο! Και ένα τόσο ικανοποιητικό οπτικό που να το συνοδεύει!
14. Requiem for a Dream (2000):
Μια τριπλή ταινία με ένα τρομακτικό τρομακτικό soundtrack που σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου (με καλό τρόπο!).
Η ασυνήθιστη ταινία του Darren Aronofsky σχετικά με τις ανεκπλήρωτες ανθρώπινες επιθυμίες είναι πιο συναρπαστική από το θέμα της, το οποίο έγραψε ο Clint Mansell, με χρήση του Lux Aeterna του György Ligeti στα περισσότερα μέρη.
Το σκορ είναι δυσοίωνο, λίγο απαίσιο (ποιότητα των ταινιών του Aronofsky) και σκόπιμα ωμό. Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή των χαρακτήρων, αντικατοπτρίζοντας τους πόθους και τους εθισμούς τους, και την έκταση που θα κάνουν.
15. 2001: Μια Διαστημική Οδύσσεια (1968):
Μια άλλη πρωτοποριακή ταινία επιστημονικής φαντασίας, σε σκηνοθεσία του εκκεντρικού ιδιοφυούς Stanley Kubrick, ο οποίος (μέσα) διάλυσε όλη τη μουσική που δημιούργησε ο Alex North για την ταινία (χωρίς να τον ενημερώσει), βαθμολογήθηκε εξ ολοκλήρου από την κλασική μουσική.
Ο Stanley Kubrick αποφάσισε να πάει με θρυλικά κλασικά κομμάτια: το ποίημα του Richard Strauss «Επίσης Sprach Zarathustra», το βαλς The Blue Danube του Johann Strauss II και το Lux Aeterna του György Ligeti, τα οποία έκτοτε έχουν γίνει συνώνυμοι με την ταινία με τέτοιο τρόπο είναι αδύνατο να σκεφτείς το 2001 χωρίς να παίζεις στο The Blue Danube στο μυαλό σου.
Ο λόγος του ήταν ότι ήθελε η ταινία του να είναι περισσότερο μια ακουστική αισθητική εμπειρία, να μην βασίζεται στο διάλογο ή στα λεκτικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας έτσι μεγάλες, μαγευτικές, ψυχολογικές συνθέσεις από το κλασικό παρελθόν της μουσικής.
Περιττό να πούμε, η περίεργη απόφαση αποδείχθηκε καλά για την ταινία.
ξεκινώντας μια φωτιά με πυρόλιθο
16. Ε.Τ. The Extra-Terrestrial (1982):
Ο Τζον Ουίλιαμς σκοράρει ξανά (δεν προορίζεται) με τη μουσική αυτής της αξιολάτρευτης ταινίας σε σκηνοθεσία του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Καταγράφει την ουσία της παιδικής ηλικίας: την αθωότητα, την αίσθηση του θαύματος, την περιέργεια σε όλους μας σε αυτήν την ηλικία. Έχει μια συναισθηματική αίσθηση σε αυτό που χτυπά μια χορδή με τους ηλικιωμένους και τους νέους, αναφλέγοντας τις ξεχασμένες αναμνήσεις.
Το καλύτερο μέρος του σκορ πρέπει να είναι το ιπτάμενο ποδήλατο (Flying)! Η χαρά, η έκπληξη και η διασκέδαση μπήκαν στη μουσική.
Και η μουσική για τον αποχαιρετισμό βγάζει δάκρυα. Κάθε. Μονόκλινο. Χρόνος.
E. T. Phone Home! Περισσότερα όπως, E.T. Μην τηλεφωνείτε στο σπίτι!
17. Έφυγε με τον άνεμο (1939):
Οι δοκιμασίες και οι δοκιμασίες του Scarlett O'Hara βρίσκουν την έκφρασή τους στη μουσική της ταινίας. Βαθμολογήθηκε από τον Max Steiner, έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες της Χρυσής Εποχής του Κινηματογράφου, το σκορ είναι αρκετά θλιβερό ενώ ταυτόχρονα είναι μαγευτικό.
Η βαθμολογία είναι καθοριστικής σημασίας για τη χάραξη της ανάπτυξης χαρακτήρων μια διακριτική ποιότητα της δουλειάς του κ. Steiner.
Δεν τους κάνουν πια έτσι! Διότι ειλικρινά, αγαπητέ μου, δεν καταλαβαίνουν! για τη μουσική πια.
18. Λίστα Schindler (1993):
Συνθέτοντας και διευθύνει ο Τζον Ουίλιαμς (ένας χαρισματικός θησαυρός ενός άνδρα), σηματοδοτώντας μια άλλη συνεργασία με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, το σκορ του Σίντλερ Λιστ είναι μια οδυνηρή εμπειρία.
Λυπημένος και μελαγχολικός, εκφράζει την υποκείμενη αγωνία και την τρομερή ατυχία της Κρακοβίας.
19. Jurassic Park (1993):
Ένα σκορ που έχει ισοδυναμεί με την κορυφή της δεκαετίας του '90 και τους δεινόσαυρους, που συνθέτει ο John Williams (και πάλι!), Είναι μια απόλαυση για τα αυτιά.
Το σκορ ενσωματώνει το θαύμα του να βλέπεις κάτι τόσο ασυνήθιστο που δεν μπορείς να το καταλάβεις μέσα από το κύριο θέμα, μετά να εκπλήξεις και να εκπλήξεις στο Journey to the Island και να αιχμαλωτίσεις την απειλή όταν το πάρκο γίνεται αδίστακτος, με το υπόλοιπο του σκορ.
20. The Pink Panther (1963):
Ο Χένρι Μανσίνι απελευθερώνει τη μουσική του ιδιοφυΐα με έναν αστείο τρόπο μέσω του The Pink Panther (ένα άλλο αριστούργημα του Blake Edwards).
Το αμφίβολο θέμα καρτούν από την ταινία είναι ίσως τόσο διάσημο όσο το Ταζ Μαχάλ και το πιο υπερβολικό σε ταινίες που θέλουν να παρουσιάσουν μια κωμική έρευνα.
Το θέμα περιλαμβάνει ένα σαξόφωνο tenor που με την πάροδο του χρόνου έχει γίνει η πιο απαιτητική του ποιότητα.
Το σκορ είναι αστείο, τρελό και τόσο περίεργο όσο ο πρωταγωνιστής, Jacques Clouseau (θαυμάσια έπαιξε ο Peter Sellers). Η αίσθηση χαστούκι της ταινίας, ο τόνος του σπρέι ενσωματώνεται αποτελεσματικά από το σκορ.
21. Goldfinger (1964):
Χρειαζόμαστε πραγματικά μια εξήγηση για αυτό; :Π
Ένα από τα πιο διάσημα και εμβληματικά θέματα όλων των εποχών.
Τα φωνητικά της Shirley Bassey προσθέτουν στο δράμα τη μουσική που έχει γίνει συνώνυμη με τη σειρά κατασκοπευτικών θρίλερ, δίνοντας ένα νεύμα στο αδερφό της θέμα.
Το «Goldfinger», με το brass, jazzy vibe, είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια μουσικής σε ολόκληρο το soundtrack των ταινιών του James Bond.
Η ευγενική σεξουαλικότητα του κ. Bond εξατομικεύεται από το θρυλικό θέμα.
Ευχαριστώ, Τζον Μπάρι!
Ποιο είναι λοιπόν το αγαπημένο σας; Πείτε μας στα σχόλια!
Τι πιστεύετε για αυτό?
Ξεκινήστε μια συνομιλία, όχι φωτιά. Δημοσίευση με καλοσύνη.
Αναρτήστε Σχόλιο
